Z cyklu Najciekawsze atrakcje Świnoujścia

W naszych artykułach co jakiś czas będziemy Państwu publikować najciekawsze atrakcje naszego pięknego miasta i Krainy 44 Wysp.. Dziś zaczynamy od wizytówki każdego nadmorskiego miasta czyli Latarnia Morska. Bez wątpienia to doskonałe miejsce na odbycie fantastycznej wycieczki będąc na wyspach.

Latarnia Morska Świnoujście – najwyższa na polskim wybrzeżu Bałtyku, jedna z najwyższych w Europie oraz najwyższa na świecie latarnia morska wykonana z cegły, położona jest w dzielnicy Warszów miasta Świnoujście. Latarnia jest administrowana przez Urząd Morski w Szczecinie i jest udostępniona do zwiedzania. Cały obiekt latarni składa się z trzech części. Wieża latarni jest zbudowana z ceramicznej cegły. Od strony północnej i południowej przylegają do niej dwukondygnacyjne budynki z czerwonej cegły, w których mieszczą się urządzenia radiolatarni oraz pomieszczenia dla obsługi. Kiedyś w budynkach mieszkali latarnicy z rodzinami, dbając o to, aby latarnia nigdy nie zgasła. W laternie jako źródło światła zainstalowano aparat Fresnela I klasy.Dane techniczne

Położenie: 53 54·96 N 14 17·05 E
Wysokość wieży: 64,80 m
Wysokość światła: 68,00 m n.p.m.
Zasięg nominalny światła: 24 Mm (46,30 km) śwatło białe, 9,0 Mm światło czerwone[1]
Charakterystyka światła:

przerywane, sektorowe światło czerwone: w namiarze 029 – 057°, białe: 057° – 280°[2][7]

Okres: 5,0 s
Światło : 4,0 s
Przerwa: 1,0 s

Zmieniacz dwupozycyjny, zawiera dwie żarówki każda po 4200 W[1]

Wyposażona w AIS MMSI 2610800
Historia

W XII wieku nie istniała w Świnoujściu jeszcze żadna latarnia, ale jej funkcję pełniło ognisko o dużych rozmiarach palone na wzniesieniu w Chorzelinie. Pierwsza latarnia morska w Świnoujściu powstała w 1805 roku. Stała na głowicy falochronu i zbudowana była z desek i luster. W roku 1828 została w jej miejscu postawiona nowa, tym razem stalowa.

Budowę obecnej latarni rozpoczęto w 1854 roku i trwała niecałe trzy lata. Uruchomiono ją 1 grudnia 1857 roku. W owych czasach była godnym podziwu osiągnięciem budowlanym. Do 1902 roku wieża latarni od dolnej galerii aż do galerii górnej, miała kształt ośmioboku zwężającego się ku górze i zbudowana była z żółtej licowanej cegły[1]. Grubość ścian wynosiła 1,7 metra nad galerią dolną do 1,3 metra przy galerii górnej.

Ciężkie warunki atmosferyczne, jakie panują w Świnoujściu spowodowały znaczne ubytki cegły i w latach 1902-1903 przeprowadzono kapitalny remont wieży. Ponieważ okazało się, że najbardziej zniszczone były cegły na krawędziach, postanowiono zmienić kształt wieży z ośmiokątnego na okrągły. Wokół wieży zbudowano na jej całej wysokości silne, drewniane rusztowanie i postępując od góry zdjęto całą okładzinę a następnie przystąpiono do murowania nowego płaszcza postępując odwrotnie tzn. od dołu do góry. W tej postaci latarnia przetrwała do dzisiaj. Działania wojenne II wojny światowej oraz późniejsze przy budowie nabrzeża przeładunkowego w pobliżu latarni spowodowały, że wieża w wielu miejscach mocno popękała, a ogromne zapylenie atmosfery chemikaliami przeładowywanymi na statki w otaczającym porcie spowodowało, że okładzina kolumny wieży latarni uległa znacznemu zniszczeniu.

Radiolatarnia

Od 1958 roku latarnia pełni rolę radiolatarni. Została wyłączona 10 listopada 1999 r.
Ciekawostka: W 2013 była jedną z dwu działających radiolatarni morskich na polskim wybrzeżu. Wyposażona w nadajnik radiolatarni – wysyłała sygnał rozpoznawczy S (• • • według alfabetu Morse’a)
Od listopada 1998 roku do wiosny 2000 roku przeprowadzono remont, który objął całą budowlę czyli wieżę z przyległymi do niej dwukondygnacyjnymi budynkami. Latarnia została udostępniona do zwiedzania 5 sierpnia 2000 roku.

Do Latarni Morskiej planowane są Rejsy Katamaranem „Wodniczka” szczegóły na www.narozlewisku.pl